Tapeta w dziecięcym pokoju - część 1

Drodzy kolekcjonerzy staroci, kochani szperacze babcinych strychów, kolorowe ptaki wśród wielbicieli lakierowanych meblościanek, to dla Was będzie dzisiejszy post. Nadszedł czas na trochę vintig. Zapanowała moda na odrapane meble, prlowskie komody i wygrzebane z piwnicy kosze. Zaczniemy jednak od odpowiedniej oprawy ścian.

Znacie to uczucie, gdy ręce mrowią na widok starego krzesła, albo gdy umysł zaczyna pracować na wyższych obrotach na widok straganu ze starociami. Wiecie jak smakuje słodycz zakupu dzbanka, doniczki, pudełka. Jak przy sprzedawcy trzeba udawać obojętność, choć ma się ochotę wystrzelić radosnym uśmiechem. To trochę jak szukanie skarbów, nawet jeśli skarbami nie są. Kofeina tak mi nie podnosi ciśnienia jak paczka z allegro, pełna starych ramek i bibelotów. Centrum handlowe w czasie największych przecen tak mnie nie kręci jak perspektywa przeszukania internetowych aukcji. Nie kupuję dużo tylko ze względu na dobro mojego małżeństwa. To przeważnie On biedny szlifuje maluje, złości się i pyta bez nadziei w głosie „a nie można było nowego kupić?”

Nie, bo nowe nie ma duszy, bo na nowym żal wypróbować dziwny kolor farby, bo nowe jakieś takie czasem bez wyrazu. Powiększa się moja kolekcja nie-zawieszonych-ramek, dziwnych pudełek, od niedawna mam nawet odrapaną ławeczkę. Nie pasuje to do pokoju straszej córki (pastelowe królestwo odrzuca przeszczep wysłużonego sprzętu), dalej nie gotowy salon starszy jeszcze pustką, a sypialnia ma być królestwem bieli. Zostaje już tylko pokój Młodszej. Mała klitka, w której królował będzie duch vinige, moje małe kochane słoneczko zamieszka wśród staroci. Zaraz jednak udowodnię Wam że może nie będzie tak źle.

Zacznę do ściany z nietypową tapetą, tylko jeszcze nie mogę się zdecydować pomiędzy drobnymi kwiatami a geometrycznymi kształtami. Podzieliłam, więc posty na dwie części, bo może w ten sposób będzie mi łatwiej podjąć decyzję.  Na pierwszy ogień idzie flora.

Dwa niezwykle inspirujące profile na Instagramie, które od dawna mam przyjemność obserwować, utwierdzają mnie w postanowieniu wytapetowania jednej ze ścian. I im dłużej je przeglądam, tym bardziej mam na to ochotę.